Zapraszamy na wernisaż wystawy fotografii Iriny Szepielewicz, artystki i dziennikarki z Białorusi.

Wernisaż - 5 marca 2016, godz. 17.00
Wystawa czynna od 7 do 31 marca, poniedziałek - piątek, w godz. 12.00-18.00 (z wyjątkiem Świąt Wielkanocnych)
SCKM, ul. Szeroka 16


Irina Szepielewicz – Białorusinka o polskich korzeniach, mieszkanka Brześcia, z wykształcenia pedagog, z zamiłowania fotograf i dziennikarka. Współpracuje z gazetą „Briestskij Kurjer”, z kwartalnikiem „Kraina Bugu” i warszawską Agencją ATM. Zafascynowana Podlasiem i Polesiem dokumentuje historię, tradycję, obyczaje i koloryt tych ziem. Całe życie podróżuje po świecie pokazując życie ludzi, którzy nie pod dali się globalizacji. Wybitna dokumentalistka i pasjonatka przyrody, utrwala swoisty zapis chwil, miejsc i zdarzeń, do których widz nie ma możliwości zajrzeć ani w nich uczestniczyć. Organizatorka spływu kajakowego od jego źródeł aż po ujście oraz podróży do wszystkich miast Europy o nazwie Brześć: Brześć Kujawski, Niemiecki, Czeski, Serbski, Albański, Francuski, Macedoński i Bułgarski.

Wystawa "Po obu stronach Bugu"

Jak dzisiaj wygląda kultura pogranicza, dawna wieś, odległa prowincja na peryferiach dwóch krajów Polski i Białorusi oraz jak wygląda przyroda, która stara się pozbyć się ludzkiej ingerencji sztucznego porządkowania czy bezdusznej dewastacji. Na to pytanie próbuje odpowiadać Irina Szepielewicz przy pomocy swego aparatu fotograficznego. Siła jej zdjęć wynika z realistycznego oglądu świata, ale zasadniczym urokiem jest dyskretna, poetycka nastrojowość i niekiedy metaforyczne uogólnienie.

Artystka nie chce dzielić krain, bo te podzieliła już wielka polityka, ale łączyć, pokazując podobieństwo tradycji i splątanie ludzkich losów. Łapie ulotne chwile piękna krajobrazu, jego nastrój, maluje obrazy łąk, lasów, pól, rzek i zwierząt ale przede wszystkim obcuje z ludźmi. Umie z nimi rozmawiać, złapać kontakt i nawiązać więź. Dlatego jej zdjęcia tchną autentycznością i czujemy ciężar ich życia i podziwiamy precyzję szczegółu. W portretach autorka nie schlebia ludziom, nie upiększa ich, pokazuje ich spracowane sylwetki, ich surowe bytowanie, ale jednocześnie pogodę ducha, wewnętrzne ciepło i ufny stosunek do świata. Artystka łączy obserwację dokumentalno - obyczajową z warstwą ogólniejszej natury: potrzebą wiary, kontaktu z przyrodą, sensem cywilizacji i niespokojnym pytaniem dokąd ze swym postępem zmierzamy? Badając, trochę jako malarz a trochę jako etnograf, miejsca i ślady symbiozy człowieka z otoczeniem, Irina Szepielewicz zdaje się mówić, że bez sentymentalnego powrotu do źródeł, nie odnajdziemy równowagi pomiędzy tym, co wymyślone i zbudowane (również zniszczone), a tym, co stworzyła sama natura.

Spotkanie z twórczością białoruskiej artystki będzie przyjemnością dla tych, którzy poszukują w sztuce na wskroś poetyckiej i nostalgicznej aury szczerego wzruszenia, poszukiwania czegoś, co jest trudno uchwytne, co przemija razem z nami i tylko w dziele sztuki znajduje trwałość i ocalenie od zapomnienia.